1.11.09

Συννεφιάζει...


Συννεφιάζει...

Συννεφιάζει


Νομίζω πάλι συννεφιάζει
τρελός αέρας δεν ησυχάζει
τα σώματά μας κουλουριάζει
και κρύες καρδιές δεν αγοράζει.

Νομίζω συννεφιάζει η όψη σου
κάτι θέλει να βγει απ'την φωνή σου
πάρε με κάτω από την κόψη σου
δεν φοβάμαι τη βροντή της σιγής σου.

Το σύννεφο σκουραίνει την αλήθεια
μεσ'την δίνη του βρισκόμαστε εμείς
μια ιστορία απ'τα παραμύθια
δίχως εξήγηση κοινής λογικής.

Το όνειρο εξανεμίστηκε
η ώρα μας απλά βυθίστηκε
το κορμί μας αφοπλίστηκε
η αγάπη μας γκρεμίστηκε.

Νομίζω πάλι συννεφιάζει...



madlin

1 σχόλιο:

  1. Σκέψου όμως ότι πάνω απο τα σύννεφα κάπου υπάρχει ήλιος!
    Καλώς σε βρήκα!
    Όμορφα χρώματα!
    Φιλί γλυκό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή