Στρέφω το βλέμμα στο τοπίο
ας είναι ασπρόμαυρο
κι ας μην καταλαβαίνω αν κάνει κρύο.
Το σάλι το πλεκτό τραβώ σφιχτά στο στήθος
το σάλι μου το κόκκινο,
αλήθεια, τι χρώμα έχει το ρίγος;
Τα σύννεφα υποχωρούν
χορεύουν,βηματίζουν
τι θέλουν τάχα να μου πουν
και σιγοψιθυρίζουν;
Τη πλάτη λένε να γυρίσω
σκιές και περιγράμματα,αρνητικό πεδίο
και στην καρέκλα αυτή την αδειανή
ν'αφήσω το αδιάβαστο βιβλίο.
Δεν θα'ρθεις σήμερα και πάλι ,
με μια φωτογραφία κι ένα αδειανό μπουκάλι
δεν έχει λόγο η αφή
κουκκίδα απ΄το βαθύ σκοτάδι.
MaDLiN
