Πώς να με πάρει ο ύπνος απόψε;
Σ' ένα κρασί χάρισα τη σκέψη μου
ίσως στο χρώμα του έψαξα για τα χείλη σου,
ταίριαξα στη γεύση του τα αρώματά σου.
Ένα κρυστάλλινο ποτήρι βύθισε εικόνες,
έκλεψε χρόνο
κρατώντας όμηρο τον ύπνο.
Να μη γυρέψει άλλος χώρο στα όνειρά μου
τα μάτια δεν θα κλείσω.
Το κόκκινο φεγγάρι, σαν κρασί
της μέθης σύννεφο αποφεύγει
μικρές γουλιές σε μουδιασμένο σώμα.
Κι εκεί μεσ' τη βαριά ανάσα
επαναστατώ
που άφησα το όνειρο,
όνειρο να μη γίνει.
Πώς να με πάρει ο ύπνος απόψε;
Εσύ κρασί δεν πίνεις και μόνη μου μεθώ,
γεύση από οινόπνευμα εσύ
κι εγώ στο κόκκινο να σταματώ.
MaDLiN
