...Κάποτε λέω,μηνείσαι τρελός;Τί περιμένεις απ'το έξαλλο αυτό πάθος που δεν έχει τελειωμό;Όλες μοι οι ικεσίες τότε υψώνονται προς εσένα.Η φαντασία μου φέρνει στα μάτια μουτην εικόνα σου κι όλα τα
αντικείμενα που με περιστοιχίζουν μου θυμίζουν εσένα,Καρλόττα,αγαπημένη μου Καρλόττα.
Ω!δε θα μάθεις ποτέ πόσο σ'αγαπώ ! Μόνο κοντά σου είμαι ευτυχισμένος.
Περπατάω στον δρόμο και τρεκλίζω,ναι αγαπημένη !
Κάτι μου σφίγγει τον λαιμό,η καρδιά μου χτυπά γρήγορα,καταβάλλω προσπάθειες για ν'ανασάνω και η ταραχή μου όλα και μεγαλώνει.
Καρλόττα,πίστεψέ με,κάτι τέτοιες στιγμές αμφιβάλλω άν πραγματικά βρίσκομαι σ'αυτόν το κόσμο.
Αντίο Καρλόττα μου.Μόνο ο τάφος θα με γλυτώσει απ'το μαρτύριό μου.
Β.
Απόσπασμα από το βιβλίο "ΕΡΩΤΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ" του ΝικΤσέκο εκδόσεις "ηλ" ΑΘΗΝΑΙ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου