Ένα τετράγωνο λευκό χαρτί
σκέπαστρο με λίγες σκέψεις .
Μια φασαρία στη σιωπή
τσαλακωμένες λέξεις με πόδια σπασμένα.
Στέκομαι σε ετοιμότητα κι έχω για όπλο
τη στρογγυλή μάζα που οι ευθείες γραμμές
έγιναν κύκλοι,καμπύλες και ημικύκλια.
Σαν τις συνήθειες, όπως τα ίδια λάθη των καιρών.
Ένα κομμάτι λευκό χαρτί, κουβάρι με γράμματα
που έχασαν το δρόμο τους.
Αναποδογυρισμένα σχήματα στο πάντρεμα της αμηχανίας
με την αμφιβολία.
Αλλάζουν οι ερμηνείες ,αλλάζουν οι έννοιες και οι προθέσεις.
Όπως και οι άνθρωποι.
Λέξεις που ψάχνουν τα κομμάτια τους ,σημεία στίξης που χάνουν
το νόημα,φράσεις που γυρεύουν τη μουσική και τον τόνο τους.
Άνθρωποι που ζητούν αλήθειες στις φωνές.
Φωνές που σιγούν από βραχνάδα
και όλα κύκλος,καμπύλες και ημικύκλια
σαν το τετράγωνο χαρτί που άλλαξε μορφή.
Μια μπάλα συλλογισμών στη χούφτα ενός χεριού
που θέλησε να σωπάσει.
Όχι γιατί δεν είχε τι να πει.
Είναι που έπεσε στο κενό μιας καμπύλης.
Είναι που χάθηκε στο λαβύρινθο ενός χαρτιού
που γέμισε τσαλάκες.
MaDLiN
Ομορφο ποίημα!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλό μεσημέρι