ΤΟ ΑΝΤΙΟ

Ξεκίνησες το ταξίδι σου με το στόμα πικρό,τα χείλη σφραγισμένα και οι κουβέντες ξεβρασμένες στα παράλια της άγνοιας.Λόγια που μείνανε βουβά,αιωρούνται σαν πυγολαμπίδες στο σκοτάδι της ψυχής.΄Εφυγες κρυφά και το στερνό αντίο δεν σου ψυθίρισαν αυτοί που μαζί σου περάσανε τις ξέγνοιαστες στιγμές της αθωότητας.Αυτοί που μαζί τους μεγάλωσες,που μαζί τους γέλασες,θύμωσες,χάρηκες,έκλαψες...τα αδέλφια σου.Δεν τους έδωσες την ευκαιρία να σε αποχαιρετήσουν,δεν άφησες τις καρδιές τους να νιώσουν το ράγισμα του τελευταίου ασπασμού.Τα δάκρυα στάθηκαν στα μάτια τους παγωμένα σαν κρύσταλλα και τους τρύπισαν την καρδιά.Η αγάπη στην καρδιά τους ήταν μεγάλη και ελπίζω πως κάποτε την ένιωσες.Δεν ξέρω αν ήταν πραγματικά δική σου επιλογή να μην έχεις κοντά σου τα αδέλφια σου την στιγμή που ξεκινούσες το ταξίδι σου κοντά στον Θεό.Όπως και να έχει θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη.
Καλό σου ταξίδι θεία μου.....